ΜΟΥΣΕΙΑ

Έχεις έρθει για να χαλαρώσεις και βαριέσαι να τριγυρνάς στους διαδρόμους των μουσείων. Σε καταλαβαίνουμε. Μια καλή αρχή εξοικείωσης είναι να πας στην πλατεία Συντάγματος και λίγο πριν καθίσεις για καφέ, να δεις απ’ έξω το Αρχαιολογικό Μουσείο, αυτό το εκπληκτικό πετρόχτιστο τριώροφο κτίριο του 1713. Μπορεί και να σε ιντριγκάρει, και να θυσιάσεις τελικά το πρωινό καφεδάκι για μια χρήσιμη επαφή με την ιστορία του τόπου. Εδώ θα δεις αξιόλογες συλλογές με ιστορικά εκθέματα από την Προϊστορική και Μυκηναϊκή Περίοδο, από τις Μυκήνες, την Τίρυνθα, την Ασίνη και άλλες περιοχές. Την χάλκινη πανοπλία του 14ου αιώνα που βρέθηκε σε θαλαμωτό τάφο των Δενδρών, το μυκηναϊκό ειδώλιο του 12ου αιώνα «Άρχων της Ασίνης» αλλά & τα ιστορικά εκθέματα.

Θα έχεις περάσει άπειρες φορές την οδό Αμαλίας με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο και σίγουρα θα το έχεις προσπεράσει. Εκτός και αν είσαι αρχιτέκτονας ή φοιτητής. Ή αν ο αγαπημένος σου υπηρετεί τη θητεία του στο μουσείο. Μια μέρα, αποφάσισέ το και μπες στο Νο22, τι θα σου κοστίσει; (τίποτα, η είσοδος είναι δωρεάν). Αυτό είναι το παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου της Αθήνας (δεν μπορεί, θα είχες πάει με το σχολείο) και λειτουργεί από το 1988 σε αυτό το εντυπωσιακό κτίριο. Για να κάνεις τον έξυπνο στους φίλους σου, μάθε πως αυτό το κτίριο είχε επιλέξει ο Ιωάννης Καποδίστριας για να στεγάσει τη Σχολή Ευελπίδων το 1828.

Κοιτάς κομπολόι και σκέφτεσαι Ναύπλιο. Είσαι στο Ναύπλιο, ψάχνεις σουβενίρ και σκέφτεσαι κομπολόι. Όπως και να το πάρεις, μια επίσκεψη στο Μουσείο Κομπολογιού, που στεγάζεται σε ένα παλιό νεοκλασικό κτίριο, αξίζει τον κόπο. Το Μουσείο, το οποίο λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού, ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1998 από τον Άρη Ευαγγελινό και τη Ραλλού Γρομιτσάρη. Εκεί, θα βρεις μια μοναδική συλλογή από περίπου 700 παλιά προσευχητάρια και κομπολόγια, τα οποία χρονολογούνται από το 1550 έως και το 1950! Τα υλικά τους ποικίλουν: ατόφιο κεχριμπάρι Βαλτικής θάλασσας, κεχριμπάρι – μαστίχα, κεχριμπάρι – φατουράν, μαύρο κοράλλι (γιούσουρι), κόκκινο κοράλλι, ελεφαντόδοντο, κόκαλο, κέρατο, ξύλο κλπ.

Τα παλιά καλοσυντηρημένα παιχνίδια μού βγάζουν πάντα μια τρυφερή διάθεση αλλά και μια έντονη τάση να γίνω συλλέκτης παλιών παιχνιδιών. Είναι αυτή η ίδια αίσθηση που έχεις όταν παίρνεις στα χέρια σου το παλιό Αλφαβητάρι, «Έλλη, να ένα μήλο, Μίμη, πάρε ένα μήλο». Αν ανήκεις και εσύ στην ίδια κατηγορία ανθρώπων που το παλιό μιλά στην ψυχή τους, πήγαινε στον Σταθμό, στην αποθήκη του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού, για να δεις παλιά και παραδοσιακά παιχνίδια (κούνιες, πατίνια, ξύλινα αλογάκια) και αντικείμενα χρήσης (μπιμπερό, κουδουνίστρες). Αν έχεις παιδάκι, πάρτο μαζί σου και παρακολουθήστε παρέα Θέατρο Σκιών και Κουκλοθέατρο. Η τέλεια αφορμή για παλιμπαιδισμό, με πολύ καλή όμως, και τρυφερή δικαιολογία.