Το Παλαμήδι είναι ένα από τα ωραιότερα κάστρα της Ελλάδας & το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο φρουριακό συγκρότημα της Ενετοκρατίας. Ακολουθεί τη φυσική γραμμή του λόφου & γίνεται ένα με το τοπίο γύρω του απόλυτα σεβόμενο τον χώρο αλλά & τον σκοπό που είχε αναλάβει να εξυπηρετήσει. Από το Παλαμήδι ξεκίνησε η απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους. Tο Παλαμήδι όμως αποτέλεσε & τόπο περιβόητων φυλακών. H κλίμακα που η παράδοση την ήθελε να έχει 999 σκαλοπάτια, γιατί το χιλιοστό το έριξε το άλογο του Κολοκοτρώνη, στην πραγματικότητα έχει λιγότερα σκαλοπάτια (857) & κατασκευάστηκε την εποχή του Όθωνα από καταδίκους που ήταν φυλακισμένοι στο Παλαμήδι.

Κάτω από τα επιβλητικά τείχη της Ακροναυπλίας, και ακριβώς μπροστά από τα πρώτα κτίρια της Παλιάς πόλης θα ξεχωρίσεις ένα μνημείο, την Πύλη της Ξηράς. Στις διακοπές σου στην πόλη μπορεί να γίνει και το σημείο αναφοράς και συνάντησης. Ωραία, την βλέπεις, την θαυμάζεις αλλά αμέσως σου γεννιέται μια απορία. Γιατί την ονομάζουν Πύλη της Ξηράς; Αφού όπου και να κοιτάξω γύρω μου, δεν υπάρχει πουθενά θάλασσα. Και όμως, όσο και αν τώρα φαίνεται περίεργο, η πύλη αποτελούσε την μοναδική είσοδο της πόλης. Μπροστά από την πύλη υπήρχε ένας πλατύς υδάτινος δίαυλος, όπου προσάραζαν μικρά πλοία και καραβάκια. Ο δίαυλος ξεκινούσε από τα τείχη της Ακροναυπλίας αριστερά της πύλης και έφτανε μέχρι τον Ναύσταθμο του Ναυπλίου .

«Εννοείς το μέρος που βρίσκεται το «τάδε» ξενοδοχείο;» θα ρωτήσει κάποιος αυθόρμητα όταν αρχίσεις να του μιλάς για την Ακροναυπλία. Ναι, ναι, αυτή είναι η Ακροναυπλία, αυτή η επιβλητική βραχώδης χερσόνησος που κάποτε υπήρξε η Ακρόπολη του Ναυπλίου και που οι Τούρκοι την έλεγαν Ιτς- Καλέ, δηλαδή εσωτερικό φρούριο. Μπορείς να προσεγγίσεις το Κάστρο της και να θαυμάσεις τη μοναδική του θέα αν ανηφορίσεις ανατολικά από το Πάρκο του Σταϊκόπουλου και από την πλατεία Aρβανιτιάς, ή από τη δρομόσκαλα της Kαθολικής Eκκλησίας και την πύλη του Kάστρου των Tόρων. Μπορείς να φανταστείς ότι εδώ στεγάζονταν στρατιωτικές φυλακές; Κι όμως! Βέβαια, η ιστορία της Ακροναυπλίας χάνεται στα προϊστορικά χρόνια, όταν η αρχαιότερη ακρόπολη της πόλης.

Θα το συναντήσεις μπροστά σου, ανεβαίνοντας τον δρόμο που περνά μέσα από τα κάστρα της Ακροναυπλίας. Εδώ, είναι το σημείο όπου μπορείς να ξαποστάσεις και να θαυμάσεις το μεγαλείο και την ομορφιά του Ναυπλίου, που απλώνεται στα πόδια σου. Το ρολόι τοποθετήθηκε στην Ακροναυπλία την εποχή του Όθωνα, επί της δημαρχίας του ιατρού Επαμεινώνδα Κωτσονόπουλου (1866-1878 και 1883-1890). Ήρθε από την Βαυαρία με δωρεά του Λουδοβίκου του Α΄, πατέρα του Όθωνα. Την περίοδο της κατοχής, οι Γερμανοί είχαν αποφασίσει να το ανατινάξουν, γιατί εμπόδιζε ένα πυροβόλο. Οι αντιδράσεις των Ελλήνων ήταν έντονες. Το ρολόι λειτούργησε ξανά στις 14 Σεπτεμβρίου του 1949 στις 5 το απόγευμα.

Όταν βρεθείς για πρώτη φορά στο Ναύπλιο, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις κατά πού πέφτει η πλατεία Συντάγματος. Θα σε οδηγήσει εκεί η ροή του κόσμου, το βουητό των παιδιών που φτάνει στα αφτιά σου, μια τύπου έκτη αίσθηση, σαν ένας μαγνήτης που σε τραβά στην πλατεία που αρχικά λεγόταν πλατεία Πλατάνου. Μόλις βρεθείς στη σκιά του εν λόγω πλατάνου, σκέψου σε πόσο σημαντικό σημείο βρίσκεσαι, αφού εκεί οι οπλαρχηγοί κατάστρωναν τα επαναστατικά σχέδιά τους. Η πραγματικά πανέμορφη πλατεία, σαν μια μικρογραφία της πόλης, αποκαλύπτει την ιδιαίτερη ταυτότητα αλλά και την ιστορία του Ναυπλίου. Αρκεί να ξέρεις να παρατηρείς. Και να τολμήσεις να σταθείς για μια στιγμή στο μέσον της πλατείας λίγη προσοχή μόνο στο πατίνι πίσω σου.

Βλέπεις ένα καλοδιατηρημένο τζαμί, εκεί στα νοτιοδυτικά της πλατείας Συντάγματος, και σου λένε πως αυτό είναι το Βουλευτικό, δηλαδή η πρώτη Βουλή των Ελλήνων! Λογικό δεν είναι να μπερδευτείς; Κυρίως αν δεν ξέρεις τη μεγάλη ιστορία που κουβαλά το τζαμί… στον τρούλο του. Αρχικά, εν έτη 1730 συγκεκριμένα, το κτήριο κτίστηκε ως τζαμί αποτελούμενο από μια μεγάλη αίθουσα και έναν ογκώδη τρούλο. Μάλιστα, στα δυτικά του υπήρχε και μια στοά με τρούλους, που όμως στις αρχές του 20ου αιώνα καταστράφηκε από σεισμό. Για το πώς χτίστηκε το τζαμί, η παράδοση έχει μια πολύ γλαφυρή ιστορία να διηγηθεί, που μιλά για έναν Τούρκο Αγά. Κάποτε, λοιπόν, δύο Βενετοί, απόγονοι πολύ πλούσιας οικογένειας, ήρθαν στο Ναύπλιο για να βρουν έναν θησαυρό που είχε κρύψει ο πατέρας τους την εποχή που η πόλη ήταν υπό την κατοχή των Βενετών.

Κάνοντας τη βόλτα σου με τα πόδια ή με το τρενάκι του Ναυπλίου, στην τοποθεσία «Βαυαρικά μνήματα» στη συνοικία της Πρόνοιας, θα δεις πάνω στο Βράχο του Παλαμηδίου ένα λιοντάρι σε υπερφυσικό μέγεθος! Με κλειστά τα μάτια του και έκφραση που δηλώνει θλίψη, είναι σαν να βλέπεις άνθρωπο λυπημένο. Πρόκειται για το περίφημο Λιοντάρι των Βαυαρών που φιλοτεχνήθηκε το 1836 από τον Γερμανό γλύπτη Ζίγκελ, όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος, πατέρας του Όθωνα, του ζήτησε να φτιάξει ένα μνημείο για τους Βαυαρούς στρατιώτες του Όθωνα που πέθαναν από τύφο κατά το 1833-34. Ο καλλιτέχνης τότε λάξευσε στο βράχο ένα λιοντάρι, όπως αυτό που έστησαν οι Ελβετοί στη Λουκέρνη, σε ανάμνηση των συμπατριωτών τους που σκοτώθηκαν στο Παρίσι.